Dag Kinderen van dit land, groot en klein!

Lieve mensenkinderen, van alle leeftijd.
Ja, dit is het Boek van Sinterklaas.

Ik weet het:
het is het boek wat niemand anders dan Sinterklaas bekijken mag.

Dat was zo; want het was genoeg dat Sinterklaas wist wat er over iedereen te weten is; dat is soms meer dan de mensen zelf willen weten.
Zoals je in de kranten kan lezen: ik ben al lang niet meer de enige die alles van iedereen weet.

Jullie weten al vrijwel alles van elkaar, via die ‘sociale netwerk websites’ die zijn opgezet door de geheime dienst om alles van jullie te weten.

Wat is er dan nog geheim in mijn Boek van Sinterklaas?
Wat weet Google=Facebook=Twitter=LinkedIn nog niet wat ik wel weet?

Daarover zal ik het hier verder niet hebben.
Maar er staan wel andere dingen in Het Boek van Sinterklaas, die ik nu graag aan jullie wil laten zien.
Want …
er zijn mensen die menen dat ik niet besta.
Die vertellen elkaar, en hun kinderen dat ik (met een grotere jaaromzet dan ‘Philips’) niet besta…

Het is droef, maar nog bedroevender dat de enige manier waarop ik op het moment kan laten zien dat ik besta, is in mijn budget.
Wat het gaat me erg aan het hart dat jullie met ‘Sinterklaas’ tegenwoordig niet meer mij bedoelen, maar een dag, de 5e December. Of, ach, tja, al de cadeautjes (ja, ik ben ouderwets, en schrijf dat nog zo). Kopen, kopen, kopen.

Dat is niet wat “Sinterklaas” betekent; want ik ben Sinterklaas.
En omdat, doordat jullie dat beginnen te vergeten, ook ik dat langzaamaan begin te vergeten, laat ik jullie zien wat ik al eens had opgeschreven, juist opdat ik het dan niet zou vergeten.

Noem het inspraak, of democratisering.
Dat is iets waar jullie gewend mee zijn: het Boek van Sinterklaas was voor jullie een gesloten boek.
Nu kan ik daar een boekje van opendoen, zodat ook jullie kunnen lezen en schrijven wat er in “Het Boek van Sinterklaas” zoal staat en bestaat.

Want als jullie niet meer in mij geloven,
dan zullen jullie eraan moeten geloven:
dan zal er een dag komen dat jullie het
verder zonder mij zullen moeten doen.

En het zou jammer zijn al jullie dan niet meer plezier hebben dan dat jullie elkaar wat cadeautjes geven die jullie net ervoor nog op het Internet gekocht hadden, omdat het in de aanbieding was, omdat “Het Sinterklaas”was.
Als ik er ben geweest, en dus niet meer ben, wat dan?

Ach, dan is er altijd nog het Boek van Sinterklaas, wat ik bij deze aan jullie geef. Zo wordt het ook jullie boek.

Het is een wonderbaar boek; daarin hebben jullie altijd gelijk gehad.
Er staat meer in dan je kan zien; zelfs wanneer je tussen de regels door kan lezen.
Er zijn blanke bladzijden in, die je zelf kan invullen.
En er zijn blanke bladzijden in die je niet kan invullen, omdat je anders niet meer kan zien wat er is te zien wanneer je niets ziet.

Maar er zijn ook bladzijden met verhalen.
Er zijn wat stukken uit mijn dagboek; wat oude ‘kranteknipsels’ van mijn reizen, en natuurlijk wat over mijn wijze adviseur ‘Pedro’ de Moor, mijn geliefde Schimmel, en andere aanverwanten.

Er zijn ook liederen die men voor mij gecomponeerd heeft.
Sommige zijn heel mooi of goedbedoeld; andere zijn heel saai en ‘belerend’; die hebben eigenlijk niets met mij te maken.
Sommige zijn heel oud, sommige nieuw.
Misschien wil je er zelf ook wel één maken?

Ja, er zijn ook plaatjes, tekeningen, en schilderijen.
Sommige mooi, sommige, ah, ehm, goedbedoeld.
Vaak met veel gevoel getekend.
En natuurlijk zijn er altijd een paar die niets met mij te maken hadden: commercieel.

Ik heb in dit “Boek van Sinterklaas” voor jullie ook al vast wat van jullie verhalen verzameld: verhalen van mensenkinderen die laten zien hoe zij mijn verjaardagsvooravond vieren. En waar zij dan aan denken.

Misschien wil je mij wel eens schrijven hoe je het zelf beleeft?
Ja, het is vreemd dat ik je vraag het te schrijven, want je weet toch al dat ik het toch al weet.
Maar ik wil je vragen om het te schijven zodat anderen het ook kunnen lezen.
Zodat zij meer gevoel kunnen hebben van wat er van Sinterklaas in hen leeft.

Want het is waar: ik besta niet.
Niet zoals jullie.
Ik ben wel net zoals jullie, dat ik veel gevoel en liefde heb. Voor jullie, voor jullie land en aarde.

En natuurlijk heb ik ook gevoel en liefde vanuit mijzelf; dat ik nu met jullie deel.

Wat maakt het uit dat ik zelf geen lichaam meer heb, zoals jullie dat hebben?
En dat ik soms een lichaam ‘leen’ om temidden van jullie rond te lopen.
Of dacht je, dat als je ‘speelde voor Sinterklaas’, dat je dan niet wat van mij be-leefde, tot leven bracht.
Ja, dank je wel, dat is altijd mooi, om zo samen te werken…

 

En ik wil jullie vragen om nu ook samen te werken, met mij en met elkaar, aan het Boek van Sinterklaas.
Ja, het is waar: ik heb dit al te lang voor jullie gedaan.
En, zoals gezegd: het is tijd om daar eens een boekje over open te doen.
Daarover gaat dit boek.

Dit is “het Boek van Sinterklaas”.
Maar nu is het ook jullie boek.
En ik hoop dat het meer en meer jullie boek wordt:
dat jullie er meer en meer in zullen schrijven.

Ik zal 5 jaren meeschrijven: elk jaar zal ik, zoals nu, wat meer over mezelf vertellen.
Wat bekende dingen. Wat onbekende dingen.
Soms zal ik anderen vragen om over me te vertellen. Of jullie een interview van me te geven.

Maar ik zal jullie ook meer en meer vragen om meer en meer over jezelf te vertellen, aan mij en aan elkaar.
Dat kan in dit boek en, nu jullie toch al zover zijn gekomen, op het WWW.

Maar genoeg gepraat:
het boek spreekt voor zichzelf,
met liedjes en plaatjes, spelletjes en verhalen.
Ik wens jullie veel plezier ermee.