Het Verhaal
Tja, het was toeval hoe dat met de Pepernoten was begonnen.Het was helemaal al toeval geweest, dat de Feestavond ontstond.Ik had toen ondermeer brood wat ik overhad overgelaten bij de deur.Maar toen de traditie eenmaal ontstaan was, groeide dat verrassend verder.
We habbe zo’n beetje een gewoonte gekregen om te verzamelen wat we konden vinden.We waren, om het zo maar te zeggen, onze eigen voedsel- en kledingbank.We hadden inmiddels ook al ontdekt dat we dar eerst samen verdeelden en dan pas uitdeelden.Maar het ging nog steeds om spullen en eten wat wij, of onze vrienden, overhadden.
Tot die dat waarop de bakker zag dat hij aan het eind van de dag nog deeeg had.Hij wist dat hij het verder niet zou gebruiken of als brood zou verkopen.Hij wist ook dat het bewaren overnacht met onweer op komst ermoedelijk niet zou lukken.En hij wist dat we kort darop zouden langskomen om brood wat hij over had op te halen.
Ja, we waren eigenlijk nog maar net, door toeval, met ons hulpproject gebonnen>En we hadden ersamen al lol in om op die manier die weduwen en wezen te helpen.En, om welke reden dan ook: het lukte nog steeds om niet te laten weten wie het deden.Ja, de verrassing en blijheid van de kinderen had daar alles mee te maken.
In elk geval: de bakker wist dat, en zt daar met die bak met deed – ie hij moest wegdoen.De oven was nog aan; maar werd voor die dag verder nog niet gestookt.Hij wist dat die nog goed warm was; hij had er ner nog een klomtje deeg in gemikt.En in feite is zo het idee van de pepernten begonnen: hij zag dat dat klonje werd gebakken.
Hij gooide de rest van het deeg als klontjes in de oven; pluk-draai-floef-gebakken.Terwijl we binnenkwamen om het brood op te halen was hij daar nog mee bezig.We zagen hem bezig, vonden het prachtig, hielpen mee en proefden de gebakken klonten.“H’m, leker, warm en bijtbaar, maar wat saai”; met wat kruiden erbij vonden we ze allemaal meer lekker.
Dat idee is om het zo maar te zeggen …”wat ontspoord”.Het is nu een eigen leven gaan leiden; als pepernoten en jruidnoten en allerlei fop.Het is een luze artikel geworden, wat speciaal vantevoren al gemaakt wordt.Het gaat al lang niet meer over het delen van overvloed, en gebruiken van wat andere weggegooid werd.
Dat laatste vind ik jammer.Het oplossingsgericht denken, goed gebruiken van restjes, lijkt nu verloren.Vandaar ook dat ik dit verhaal vertel.Dan weet je weer dat het begon met dat mooie inzicht van onze vriend de bakker: “gooi niet weg wat een ander nog goed kan gebruiken”.