Mij verjaardag gaat he-le-maal NIET over ” kopen, kopen, kopen”.

Niks daarvan.
Het gaat over schenken.
Zoals je water van de kan in de kom kan schanken.
Dat wat eeerst daar was, is nu hier, door schenken.

Dat wat jij eerst had (maar de ander zo te zien ook graag wilde hebben) heeft nu de ander.
Dat wat jij eerst maakte, kan de ander nu gebruiken.

Daarom wilden die bankiers er met mijn feest vandoor.
Mijn feest gaat over delen en gezelligheid, cadeautjes.
Banken kunnen daaraan niet verdienen: wel aaan (ver)kopen.
Vandaar dat ze de winkeliers omkochten om mij aan de dijk te zetten.

Dat is ze ten dele gelukt; winkeliers doen alles voor geld.
Dus begonnen ze die Amerikaanse Duitse Klaus aan te prijzen.
Dat Anerikaanse verhaal gaat over kopen en verkwisten.
(Dat is wat consument betekent: een verbruiker; niet een gebruiker…)

Ik vind dat jammer.
En heel jammer dat zoveel mensen daaraan willen=moeten geloven.
Vandaar ook mijn verhaal nu hier; met een keuze; jouw keuze.
Gaat het om geld, of gaat het je om gezelligheid, genieten?