Kijk je wat verder in de buurt dan zie je – tussen de eethuisjes en kroegjes – de toffe joffertjes. De dartele dames. De meisjes. Het zijn prachtige meiden – ook al zal je dat niet van alle er af zien – die de mannen het liefste geven van wat die soms erg zoeken. Omdat ze het erg missen. Liefde. Warmte. Genegenheid. Respect.  Medemenselijkheid. Aanraking. Kunnen opgaan in een ander. Jezelf in een ander kunnen verliezen. Jezelf in jezelf weer kunnen hervinden.

Veel mensen hebben het moeilijk met de meisjes. Nou, laat me het helderder stellen: ze hebben het moeilijk met zichzelf, en dichten dat toe aan de meisjes. Jammer.

Want laat me je vertellen – ik woon al heel lang bij ze om de hoek – het is geen lolletje als je voor elk lulletje je inzet om die te geven wat ze diep en werkelijk zoeken, en daarin niet te worden herkend. En niet te worden erkend in wat je feitelijk mannen – en dit de samenleving – kan bieden.

Voor jullie is dat misschien lastig te beschrijven, maar ik ga al wat jaartjes – meer dan eeuwig zelfs – mee, en ik weet dat de meisjes nog steeds de functie vervullen van de oude priesteressen. Vroeger bij mij in de buurt – ik woonde toen nog in mijn eerste huis, aan de Méditerranée (bijna), hadden we al dat de mannen in de tempel leerden – van een vrouw – wat het is om man te zijn. Dat is een verhaal op zich – waarvan niet alle van jullie aan toe zijn?

In elk geval: bij mij om de hoek ziten de meisjes. Van oudsher kwam de zeeman daar Amsterdam binnen. Kreeg zijn gage in de kroeg – die eigendom was van de reder. En na een neut of twee was een neuk of twee wel welkom, na maanden of jaren op de baren. (Nou ja, soms deden ze net alsof ze niet in Hoorn de Hoer’n ok al hadden begroet; en ook Den Anvers lag ze vaak nog wel vers in hun geheugen. Maar verder, inderdaad: de weg naar de Oost was ver en lastig, en niet iedereen kwam daarvan terug.) En dan waren de deernen een goed medicijn om je weer goed te kunnen voelen. En voor veel andere vrouwen in de buurt maakte dat hun leven goed veilig.

Kortom, de pristeressen/prostitués, de kroegen en kruidige smaken geven fleur aan mijn bestaan.

De hele wijk staat erom bekend en wat de meesten vergeten is dat het allemaal had te maken met mijn hoofdbaan: beschermschijnheilige van de zeeman.